Vandaag las ik in de krant dat Ab Kooij… van rondvaartrederij Kooij op het Rokin is overleden. Kooij is een deel van ons verleden… Edward en ik kwamen elkaar ooit daar tegen als gids op de boot. Hij ging met de stroom mee en betoverde de wereld met zijn stem en kennis. Ik tegen de stroom in en maakte er één groot feest van. Vaak nét op het randje omdat we onderweg stremmingen en te lage bruggen passeerden. Bij het tegemoet varen zwaaiden we naar elkaar en ontstond de liefde… voor elkaar EN voor de stad.Ab is niet oud geworden. Zijn bootjes blijven varen. Alles gaat voorbij…Amsterdam blijft een droom.
Mooi verhaal over het begin van de rondvaart:
“Rederij Kooij is in 1922 ontstaan, toen scholier Piet Kooij een fiets vond, opknapte, ruilde tegen een motorfiets, opknapte, ruilde tegen een boot, opknapte en verkocht voor 500 gulden. Vervolgens vond hij op het Rokin een motorboot met rondvaartvergunning te koop. Allereerst – u raadt het al – natuurlijk om op te knappen, maar vervolgens begon Piet zelf maar zonder enige ervaring met het rondvaren van pasagiers door de grachten van Amsterdam. Hij wilde dit zo goed doen, dat volgens het verhaal zijn passagiers na vele uren varen zowat omkwamen van ontbering”.
Wat ik zo mooi vind aan varen door de gracht? Het tempo, het zicht op de grachten. fietsen die je inhalen, het bespieden van woonboten op een armlengte afstand en het zwaaien naar de andere boten. je weet dat je het samen snapt. Amsterdam is op haar mooist vanaf het water.